‘Belangrijk is dat je stiltes durft inlassen en leert luisteren in de stilte.’
Dit heb ik geschreven in de blog van 9/8, waarom?

Net zoals nu, ik heb dadelijk geen klant en ik kan van alles gaan doen en toch maak ik tijd om even stil te worden. Ik ben alleen thuis, de hond ligt rustig, enkel de vaatwasser maakt lawaai. Ik staar voor me uit en herlees flarden van enkele blogs. Ik let op m’n ademhaling en vertraag. Ik probeer m’n gedachten te minderen tot ik helemaal tot rust kom. Dit duurt even en dan voel ik de verbinding met mezelf.
Af en toe popt er een gedachte op wat ik niet mag vergeten. Dat schrijf ik op, zo kan ik weer terug rust vinden.

Deze rust brengt me tot bij m’n innerlijke dialoog. “En nu …?”. Het is stil en het blijft stil en toch weet ik dat deze stilte me iets brengt. Wat deze stilte brengt, daar heb ik geen idee van. Ik voel ondertussen een zwaarte in m’n armen en een zwaarte in m’n buik. Ik laat het gebeuren … . Dan sluit ik m’n ogen om nog beter te voelen bij mezelf. De zwaarte in m’n armen verdwijnt terwijl ik me moe voel worden. Ik heb enkel nog gevoel rond m’n maag. Dat is waar onze ziel zit. Dan voelt m’n been raar en dan dit en dan dat. Ik ben me bewust van wat er allemaal te voelen is bij mezelf. Ik laat het nog steeds gebeuren.
Alles wat ik gevoelt heb in m’n lichaam heb ik geaccepteerd en dat brengt nog meer rust.

15’ later open ik m’n ogen, ik kijk rond me en alles lijkt te vertragen. Alles voelt goed, er hoeft niets, helemaal niets, ik ben perfect gelukkig met deze verbinding met mezelf.

En dan, “dat is mooi, Johan, dit is gelukkig zijn!” zegt m’n gids.
En weer wordt het stil, heel stil. Ik sluit terug m’n ogen.
M’n gids verteld verder, “Johan, zouden meer mensen dit doen, zouden ze gelukkiger zijn. Geluk is niet buiten jezelf te vinden maar in jezelf, met jezelf.” 

De wereld is te fel doorgeschoten in het zoeken wat buiten ons ligt. Festivals, zonnige bestemmingen of mooie stranden, … . Noem zelf maar op. Terwijl ‘echt geluk’ in onszelf en vinden is.

…