Ik heb je een stukje van ‘mijn verhaal’ geschreven. Maar er is ook nog een andere kant van het verhaal, Ann haar kant.
Die ochtend kreeg ze telefoon van het ziekenhuis, met de vraag of ze kon komen, het was niet erg.

Ze belde mijn ouders, mijn pa zou naar thuis gaan om op de kindjes te passen, even maar. Iedereen deed verder met z’n taken van die dag, nog onwetend. Tot Ann mij zag liggen op spoed. Ze wist onmiddellijk hoe laat het was. “Dit is niet goed, dacht ze!”

Ik mompelde een onsamenhangend verhaal. In de ene hand een ijzeren kommetje om in over te geven. De andere hand gebruikte ik om me nog beter uit te drukken. Het was aan één kant een grappig zicht, aan de andere kant schrijnend. Zaterdagochtend gezond vertrokken, een uur later lag ik daar, total loss, net zoals mijn auto. Herleidt tot een wrak.

Een nog jongere man was de avond ervoor gaan werken als kelner, hij was daarna verder op stap geweest en was onder invloed van… .

Laat me hier even duidelijk zijn voor diegene die graag wijn of bier drinken en feestvieren. Daar is niets mis mee, echt niet. Ik drink ook graag wijn of bier.
Rijden en drinken “gaat niet samen”!

Dat mijn leven daar bijna stopte is niet oké.
Maar dat twee jonge kinderen hun papa abrupt uit hun leven gerukt werd…
Denk daar maar eens over na.
Heb je zelf kinderen?

BOB campagnes zijn niet tijdelijk. Dat is ALTIJD!

Verandering in ons gezin kwam noodgedwongen, willen of niet.
Ann kon meermaals per dag naar het ziekenhuis, twee weken lang.
Werken, kinderen, eten maken, eten geven, … ineens ben je een alleenstaande moeder.

Soms lees ik de krant. Lees ik dat een vader of moeder, jong of oud verongelukte.
Dan voel ik de pijn waar het gezin doorgaat.

Ann en ik hebben er vaak gesprekken over gehad. Gelukkig was Ann jong en nog veerkrachtig. Ze leefde en werkte op adrenaline. Terwijl ik op automatische piloot leefde. Ik was de eerste dagen volledig van de wereld door de verdoving. Daarna heb dozen Dafalgan verslonden om de pijn aan te kunnen. Tijdelijk, dat besefte ik. Tijdelijk duurde net iets te lang.

Gelukkig was er beterschap op komst.